بررسی رابطه بین جو سازمانی با رفتار شهروندی سازمانی و خودتنظیمی از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی سال تحصیلی 91-90

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین جو سازمانی با رفتار شهروندی سازمانی و خودتنظیمی در بین اساتید دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز می باشد. روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل: کلیه اساتید (زن ومرد) دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز می باشد که حجم کامل آن برابر 1009نفر (304 نفر زن و 705 نفر مرد) می باشند که از این تعداد نمونه با روش تصادفی ساده به تفکیک و به حجم 169 نفر زن و 248 مرد انتخاب گردید و داده ها و اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه های جو سازمانی هالپین وکرافت(1963)، رفتارشهروند سازمانی پودساکوف و همکاران (1990)و خودتنظیمی پینتریچ و دی گـروت (mslq) جمع آوری و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برای تحلیل دادها در این پژوهش از روش های آمار توصیفی و استنباطی همچون، انحراف معیار، میانگین و فراوانی.... ، و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس چندمتغیره همچنین از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که: بین جو سازمانی با رفتار شهروندسازمانی بطور کلی و به تفکیک جنس رابطه معنی داری وجود ندارد اما بین جو سازمانی با خودتنظیمی بطور کلی و به تفکیک جنسیت رابطه معنادارمی باشد. از سوی دیگر، ضریب همبستگی پیرسون دو به دوی بین متغیرها حاکی از آن است که: بین جو سازمانی با رفتار شهروندسازمانی بطور کلی و به تفکیک جنس رابطه معنادار نمی باشد. همچنین بین جو سازمانی با خودتنظیمی بطور کلی، و در اساتید مرد هر دو در سطح01/0 معنادار، اما جو سازمانی با خودتنظیمی در اساتید زن معنادار نمی باشد. بین رفتار شهروندسازمانی و خودتنظیمی در اساتید بطور کلی، همچنین در اساتید مرد و زن نیز در سطح 01/0 رابطه معناداری می باشد.